Back to the origins


Decía un antiguo anuncio: Busque, compare y, si encuentra algo mejor, cómprelo. Eso mismo he hecho yo durante los últimos dos años: salí a probar cosas nuevas, las he comparado con las que ya tenía y he llegado a la conclusión de que no son mejores.

He decidido decir adiós a las (pocas) redes sociales que mantenía, Twitter e Instagram. Aunque no he cerrado las cuentas, ya no encontraréis los enlaces en el blog. Twitter sigue activo, pero dado que no tiene nada que ver con el contenido del blog no tiene sentido que ambas cuentas estén enlazadas. En Instagram, en cambio, he decidido dejar de publicar. Y a esta red social en concreto es a lo que me refiero cuando digo que he dicho adiós.

La cuenta en sí sigue activa, aunque he borrado todo el contenido que tenga que ver con las labores. ¿Por qué? Muy sencillo: porque ya están aquí y no tiene sentido publicar contenido doble, especialmente cuando no tengo un teléfono móvil y para publicar una foto necesito dos emuladores de Android, uno para subir la foto en sí, otra para escribir texto e interactuar con otros usuarios, mucha paciencia y un tiempo precioso que puedo emplear en cualquier otra cosa (sí, incluso en echarme una siesta de dos horas). Ni siquiera un 5% de usuarios se han tomado la molestia de visitar mi blog, por lo que no puedo decir que me haya servido de escaparate para crecer. En resumen, una absoluta pérdida de tiempo que no me reportaba nada excepto un puñado de "me gusta" y algún que otro comentario salpicado de emojis.

Si para la inmensa mayoría es más cómodo acceder a redes sociales desde el móvil o la tableta, lo siento, para mí lo es acceder a blogs desde el ordenador, que es lo único que tengo. Este espacio nació como diario personal de labores y como motivación para ayudarme a seguir adelante cuando las cosas empezaron a ponerse feas, y así seguirá independientemente del número de lectores.

Me apunté a Instagram porque me gustan las fotos bonitas y me parecía una plataforma atractiva para ello, pero me he cansado de las cuentas comerciales, de las promociones sin descanso, de la poca interacción real entre usuarios y de la cultura de la inmediatez. Lo hago, lo subo, me gusta, me olvido. Lo siento, pero yo no soy así. El que quiera algo, que se tome su tiempo y que venga a buscarme, que aquí estoy para lo que haga falta, y el que no...

Dice otro dicho que si Mahoma no va a la montaña, la montaña tendrá que ir a Mahoma. Me temo que esta montaña no piensa moverse de donde está, y si Mahoma quiere algo tendrá que venir aquí o buscarse otra.

veni, vidi, vici

I have decided to give up on my social media accounts. For a couple of years I ventured out and tried them, but in the end they didn't prove to be better than my good old blog.

Those links have been now removed from the blog. Twitter is still active, but since the content is very different it seemed pointless to have it linked. Instagram, however, is the main focus of this post. I have decided to stop publishing there and here is why.

My account is still up, but I deleted all photos regarding crafts. Why? Simply because they are already here and I don't see the point of having them in both places. For me, it is very difficult to post a picture on Instagram: I need two Android emulators (one for uploading the photo, another to type and reply to comments), tons of patience and valuable time that I could use better, like taking a long nap. Not even 5% of the users visited my blog so I cannot say it helped me grow. It was a complete waste of time that only rewarded me with a few "likes" and several comments full of emojis.

I understand for most people using social media on their phones or tablets is easier, but for me it is to read blogs on my computer, which is the only device I have. This corner started like a personal crafting journal to encourage me and keep me going on when things started to look bad in life, and it will stay this way regardless of the number of readers.

At the beginning, Instagram looked like a nice place to share beautiful pictures and I wanted to try it too, but it wore me out with its commercial use, endless promotions, little to none real interaction between users and this culture of immediacy we are immersed in. I do it, I post it, I like it, I forget it. Sorry, but not me. If you need something, here I am, just take your time and let me know. As for those who do no want to bother...

There is a proverb that says: If the mountain will not come to Mahomet, Mahomet must go to the mountain. I am afraid this mountain will not move from here anymore and Mahomet will have to agree or look for another one.

veni, vidi, vici

16 comments

  1. Yo me borre de facebook hace poquito, ahora solo utilizo el blog y la verdad que no necesito nada mas de las redes sociales, me gusta de vez en cuando entrar a pinterest que me resulta muy inspirador,aunque ahora con el calor cojo poco el ordenador el que utilizo es como una estufa del calor que desprende y no es nada agradable....

    Besos

    ReplyDelete
    Replies
    1. Entrar de vez en cuando a inspirarse es muy diferente de estar todo el día pegado buscando la aprobación ajena. ;-) Nunca me han hecho gracia las redes sociales por el alto componente de cotilleo que tienen, pero ahora que he decidido dejar de usarlas me siento liberada. Te entiendo en lo referente al ordenador, el mío es de sobremesa y también parece una estufa, jajaja.
      Besos

      Delete
  2. Yo también sigo prefiriendo el blog, con independencia de los seguidores que tenga, porque mi intención también era usarlo como diario que deje registrado mis trabajos tejeriles. Un beso.

    ReplyDelete
    Replies
    1. En eso coincidimos, Ana María. Empezamos el blog en la misma época y con la misma intención. ¡No sabes cómo me alegro! Espero que sigamos así por muchos años. :-)
      Un beso.

      Delete
  3. I love my blog the most. That's a fact. As for the other social media, well, you know all my accounts - I use FB as a "necessary evil", but really enjoy instagram although my growth there has been the slowest, but I don't mind. It is also a visual, interactive journal I like having it. I know that it's been hard for you to use instagram so I understand your need to let that go. Where's the joy if something becomes a burden? I know where you are and I'll be visiting ...

    ReplyDelete
    Replies
    1. Honestly, I don't dislike Instagram as a visual journal and plan to keep my account open hoping that I can use it again in the future for other purposes, but my crafting journal will stay on my blog. May it serve for gardening, sightseeing, stationary or any other hobby I still don't know. :-)
      Thanks for your support, Maya! Have a great weekend.

      Delete
  4. jo era seguidora empedernida, d'aquí i d'allà

    i ho seguiré sent, yatusabe

    besets1000

    ReplyDelete
    Replies
    1. I jo també! De moment servirà per seguir les amigues i en el futur ja veurem. Tinc tantes aficions que alguna altra trobarà refugi allà. ;-)
      Besets!

      Delete
  5. Yo sigo prefiriendo el blog, todo y que instagram me gusta y he conocido a gente maravillosa, lo malo que vivimos pendientes de los likes, los seguidores y los comentarios ... por suerte hace mucho que deje de sufrir por este tema.

    PD: Sigo empoltronada en el sofá no hay manera de salir de ahí ... que ganas de otoño!!!!

    Un besazo

    ReplyDelete
    Replies
    1. A mí me gusta enrollarme como una persiana y ese placer no lo encuentro en las fotos con descripción breve, jajaja. Aunque es verdad que entonces no te hubiera conocido y solo por eso ya tengo algo que agradecerle a Instagram. ;-) No voy a desaparecer del todo, solo quiero darle otro enfoque más útil y menos estresante para mí.

      Yo he hecho hoy la siesta del borrego: he dormido casi 3 horas antes de comer. ¡Después de dos noches sin pegar ojo ya no podía más!
      Besotes

      Delete
  6. Holaaaa
    Me gusta cuando dices "éste espacio nació como diario personal de labores.......independientemente del número de lectores" opino exactamente lo mismo, el blog es personal.... una pequeña extensión de nosotras y nuestros gustos........ suelo inspirarme en pinterest, pero sólo éso "inspirarme"
    Es muy facil hacer una foto, colgarla y ya está, ¿qué misterio tiene????????
    Me gustan los blogs y las personas que hay detrás de ellos. BESICOS.

    ReplyDelete
    Replies
    1. ¡Hola, Arish! Estoy completamente de acuerdo contigo: vivan los blogs y las personas que se toman su tiempo en poner su granito de arena. Creé el mío antes del boom, en una época donde no todo el mundo tenía acceso a Internet a través de un ordenador, y aquí continúa cuando los que se apuntaron a la moda ya se han cansado de ella. Cabezota que es una. ;-)
      Uso Pinterest para organizar mis favoritos, pero no suelo entrar a cotillear lo que tienen otros. Para eso voy directamente a Google.
      Besicos grandes y calurosos.

      Delete
  7. Yo reconozco que a mí sí que me gusta interactuar en las redes sociales... Pero es verdad que la inmediatez hace que nos acomodemos, y muchos blogs están sufriendo como consecuencia, su abandono. Me alegra mucho saber que el tuyo no es uno de ellos (el mío espero retomarlo en breve, porque si hay algo que me gusta es enrollarme como una persiana por allí 🤣🤣🤣). Sigue así, que me encanta leerte, y “los orígenes “ siempre son una buena opción. Un besote 😘😘😘. P.D. Mahoma es mi segundo nombre, y soy una chica de montaña 😜😜😜.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Vaya, y yo pensando que tu segundo nombre era Valiente y que eras una chica más de playa por eso de vivir en una isla. ¡Nunca te acostarás sin saber una cosa más! Espero que retomes tu blog en breve porque echo de menos tus rollos persianeros y, aunque pueda seguir viendo tus fotos en las redes, no es lo mismo. ;-)
      Un besote, guapa.

      Delete
  8. Beatriz Fernández8 November 2018 at 23:14

    ¡Qué alegría, un blog que no tiene intención de desaparecer! El tuyo acabo de conocerlo y ya me ha enganchado y voy leyendo hacia atrás.
    Felicidades por tu santo con justo dos meses de retraso

    ReplyDelete
    Replies
    1. ¡Gracias, Beatriz! Espero que te guste lo que vayas encontrando mientras te adentras en las profundidades del blog. Después de 10 años es casi como de la familia. ¿Cómo podría abandonarlo? Él no lo haría. ;-)
      Un beso y gracias por pasarte por aquí.

      Delete

Gracias por tu comentario y por tu visita. ♥
Thanks for your comment and for stopping by.