→ English
Llega un momento largamente aguardado en este blog. No sé si por sus lectores pero sí por su autora. ¡¡¡El abandonado y tristemente famoso Cojín Marroquí está terminado!!! A lo largo de los últimos seis años (¡glups!), que se dice pronto, ha estado entrando y saliendo de este espacio...
Descansando cómodamente |
Pero vamos con la cronología:
- 2010 - Lo empecé con ganas pero lo abandoné casi enseguida porque —atención, que descubrimos América— no se pueden leer subtítulos de series mientras se está pendiente del bordado. Y servidora es fangirl ante todo. En diez meses apenas conseguí hacer unos cuantos motivos de la esquina.
- 2013 - Al poco tiempo Pasaron Cosas y todo mi mundo se vino abajo. No fue hasta tres años después que retomé el bastidor durante los tórridos meses de verano cuando tejer suponía un calvario. Para evitar que se me hiciera muy pesado cambié mi estrategia. Recordé las enseñanzas de arte sobre el horror vacui y en vez de bordar en orden siguiendo donde lo había dejado la última vez decidí hacer los motivos grandes del centro para llenar el espacio.
- 2014 - La estrategia dio resultado: al año siguiente y tras varios proyectos tejeriles ya lo tenía muy avanzado. Un amigo (tengo unos amigos muy majos) me retó a que me dejase de mojigangas y lo terminase de una vez. Funcionó. Tras otro verano tórrido bordando sin descanso di la última puntada en septiembre.
Desde entonces hasta el mes pasado ha estado, lavado y planchado, bien guardadito en un cajón a la espera de poder coser una funda en condiciones. Mi madre no se pudo hacer cargo por problemas de salud y yo no sabía ni cómo funcionaba la máquina, y claro, no iba a estropear el trabajo de cinco años por unas prisas repentinas. Ni hablar.
¡Listo para coser! |
Pero como soy tan cabezota y si me pongo, me pongo, tras unas clases prácticas de "no te vas a coser el dedo por mucho que pises el pedal" fui a comprar la tela para hacer el trasero de la funda. Marrón clarito a juego con los bordados y lisa para que no entorpezca el maravilloso azulejo bordado que tanto sudor (nunca mejor dicho) me ha costado hacer. Eso sí, la tela Dios sabrá qué es pero algodón no porque por mucho que la planche no se le van las arrugas.
Recién terminado |
Decir que el cojín es 95% mío y 5% de mi señora madre que pacientemente me supervisó
Entre bastidores |
Trasera con cremallera |
Tiene varios fallos garrafales. El primero fue colocar la cremallera de tal manera que cosí por encima de la parte metálica; milagrosamente no se rompió la aguja —sí, estoy obsesionada con romper algo o pillarme la mano. El segundo, no asegurar el dobladillo que esconde la cremallera cuando estaba pasando un pespunte alrededor para unir las dos telas y acabar haciendo un pliegue extraño que por suerte del derecho no se nota. Ser novata es lo que tiene. Pero no me quejo, ¿eh? ¡Súper orgullosa de mi primer proyecto de costura! ♥
Y ahora los detalles:
Moroccan Cushion
Patrón: Le coussin mauresque del libro Broderies Marocaines de Laurence Roque y Françoise Clozel.
Tela: Aida de 18 hilos.
Hilo: perlé Pearl Cotton de Anchor nº 12
Tamaño: 37 x 37 cm.
- 306 - Amarillo
- 316 - Naranja
- 369 - Marrón claro
- 360 - Marrón oscuro
Pues ahora que lo he terminado y el bastidor se ha quedado desnudo a quien le está entrando horror vacui es a mí y me están dando unas ganas horribles de embarcarme en otro de mis proyectos interminables. ¡No tengo remedio! Voy a darme una vuelta por el RUMS de esta semana para ver si se me pasa. ;-)
El Rey del Salón-Comedor |
Si has llegado hasta aquí... muchas gracias por tu paciencia. ¡Te mereces un premio!
Feliz día y hasta la próxima.
♥
→ Español
Today is a eagerly awaited moment on this blog! I don't know about the readers but surely it is for the author. The sadly famous neglected Moroccan Cushion is finished!!! For the last six years (oops!) it has been on and off here on the blog...
Resting comfortably |
But first on with the chronology:
- 2010 - I started it very enthusiastically to give up after a while because, guess what? You cannot pay attention to both the embroidery and subtitles at the same time. Fangirl issues. I only managed to stitch a few motifs at the corner for ten months.
- 2013 - Shortly after Everything Happened and my world suddenly turned upside-down. It wasn't until three years later that I picked up my embroidery loopa gain to work on it during the scorching summer months when I couldn't knit. To avoid dealing with horror vacui I changed strategies: switched from the corner area to the centre of the piece in order to fill up the blank space as soon as possible.
- 2014 - That strategy worked: next year I had made much progress despite working on other yarn projects too. A friend of mine (they are all nice guys) challenged me to stop finding excuses and finish it already. Worked like a charm. Another scorching hot summer passed and I stitched the last cross in September.
From that day until last month the embroidery has been saved in the linen drawers, washed and ironed, waiting for a matching fabric to make the cushion. However my mum had some health issues and couldn't take charge, and I didn't even know how a sewing machine was supposed to work. Of course, I needed to wait. I wasn't going to let five years of hard work get ruined!
Ready to sew! |
But I am very stubborn and if I say I will do it, indeed I will. Only needed a few practice classes and "you are not going to sew your fingers" advice before going out to purchase some fabric. Light brown to match the embroidery but plain to not interfere with the fantastic tile design! No idea what kind of fabric it is though, but it surely isn't cotton as I can't iron it for good.
Just finished |
This cushion is 95% mine and 5% mum's, who patiently
Backstage |
Zipped back |
There are some huge mistakes. First one was placing the zipper a bit to the side to the point of sewing over the metal part. Ouch! Thankfully the needle didn't break —yes, I am obsessed with breaking something or piercing my fingers. Second one was not holding the hidden zipper hem properly when I was sewing both fabrics together around the border: the needle caught it the wrong position and ended making a strange pleat that fortunately is unnoticeable from the right side. Novice mistakes. But not complaining! Actually I am very proud of my first sewing project. ♥
And now on with the details:
Moroccan Cushion
Pattern: 'Le coussin mauresque' from book Broderies Marocaines by Laurence Roque & Françoise Clozel.
Fabric: 18 count Aida.
Thread: Anchor Pearl Cotton perlé #12
Size: 37 x 37 cm (14.5 x 14.5 in).
- 306 - Yellow
- 316 - Orange
- 369 - Light brown
- 360 - Dark brown
Now that it is finished and my embroidery loop is empty the one who is suffering from horror vacui is me. It cannot be helped, I am itching for another big project! I better pop out to this week's RUMS to clear my mind and get some inspiration. ;-)
The King of the Living Room |
If you have read this far... thank you very much for your patience. You deserve a cookie!
Have a great day and see you soon.
♥
Have a great day and see you soon.
♥
Que bonito, es precioso! Y peazo de historia jajaja. Felicidades por acabarlo!
ReplyDeleteSí, es que es un cojín con pedrigrí, tiene más años que un vino añejo jajaja. ¡Muchas gracias!
Delete¡Muy bonito el bordado! Y en cuanto a la costura, tienes que repetirte cien veces "la máquina es mi amiga" mientras respiras profundamente. Verás como así le coges hasta cariño :D
ReplyDelete¡Muchas gracias! La máquina es mi amiga y es muy mona... hasta que se pone a rugir. Pero poco a poco nos vamos entendiendo. ¡De aquí a hacerme un vestido con las cortinas hay un paso! ;-)
Deleteprecioso!!!
ReplyDelete¡Gracias! Besitos. :-D
DeleteFinalment he vist el que creia que mai veuria. Ara ja només em falta que acabin la Sagrada Família!!! M'encanta el resultat i voldria fer-me un, però jo ja ni em plantejo aquests tipus de reptes. Però si tu vols fer-me un per mi, l'adoptaria sense cap problema, jajaja!!
ReplyDeleteJo tampoc m'ho vaig creure, aquest pobre coixí ha patit de tot. Amb la Sagrada Família no puc prometre res, això sí. I jo te'l deixaria adoptar però em sap greu fer-te esperar uns altres sis anys, jajaja!
Deleteesperant amb candeletes estavem després de tant de temps jajajajaj si que fa temps que la ballem juntes!!!
ReplyDeleteque asqueroso va ser 2013 i diria que tu t'emportes la palma
una abraçada ben forta wapisima
Fa molt de temps, veritat? Sembla mentira. Però mira, els UFOs també s'acaben terminant, jo crec que l'entrada de hui és un missatge d'optimisme per a totes! ;-)
DeletePer mi va ser el 2011 i quan la Mònika encara no m'havia recuperat del colp. Va ser una època horrible...
Petonets per tu.
Que bonito y que trabajo!! enhorabuena por terminarlo!
ReplyDelete¡Muchas gracias! Ha costado pero finalmente aquí está luciendo en su sillón. :-)
DeleteEs muy bonito. Lo que te ha costado:)
ReplyDelete¡Gracias! Miro hacia atrás y veo que si hubiese tenido un poco más de empuje lo habría terminado en poquito tiempo pero han pasado tantas cosas entre medio...
DeleteBesos
No sé que te pasó en ese horribilis 2013, pero si ya está superado, me alegro mucho. Espero que tu madre se haya recuperado y ahora te toca a ti:
ReplyDeletePrecioso ese cojín, te habrá costado porque es muy laborioso, lo que realmente cuenta es el resultado y a la vista está, luce genial y con tus costuritas a máquina estupendamente superadas, así que "Enhorabuena".
Un beso.
El annus horribilis fue el 2011, por eso estuve ahí esos dos años sin fuerzas para levantar las agujas y lo retomé en 2013 cuando empecé a recuperarme del golpe.
Delete¡Muchas gracias! Mi madre ya está recuperada, gracias a ella he podido coser el cojín sin hacer grandes desastres y me siento animada para hacer pequeños proyectos y dominar la máquina (antes de que ella me domine a mí).
Un beso.
Sin duda alguna, ha merecido mucho la pena el trabajo y el tiempo.. Te ha quedado maravilloso!!
ReplyDelete¡Gracias! Sí que ha merecido la pena, incluso después de tantos años de locura estoy pensando en darle un "hermanito". ;-)
DeleteBesos.
Un trabajo precioso. ¿Quién dijo miedo a la máquina coser? Bravo. Un beso.
ReplyDeleteMuchas gracias. Miedo ya no tanto pero de momento seguimos respetándonos.
DeleteUn beso.
I'm very impressed with your Moroccan Cushion! It's beautiful and looks absolutely great in the chair.
ReplyDeleteAnd your sewing is really, really good for a beginner. Zippers are not easy so you did very well.
You must feel so good to have the cushion finished at last. Bravo! :)
Thank you! The cushion is pretty and fluffy, couldn't ask for more. The zipper was the trickiest part but I think I managed well. Next time I will do better, I'm sure. :-)
DeleteEsta precioso!!!, a mi también me gusta hacer estos proyectos y como tú duro para terminarlos, son cansados, pero si no tienes un bastir con tela, sientes que te falta algo, me alegro que lo hayas terminado con éxito y realmente valió la pena cada puntada por que se ve genial. Confieso tengo un cvcq.
ReplyDelete¡Gracias! Yo también padezco de cvcq, fue así cómo comencé este cojín y mira la "fiebre" los años que ha durado. Me satisfacen mucho los proyectos largos, me proporcionan muchas horas de diversión.
DeleteUn beso.
El resultado es precioso! Felicidades por acabarlo!
ReplyDelete¡Muchas gracias! Un besito.
DeleteHombre, aunque hubiera sido en un año más, merecía la pena terminarlo! Es precioso y con historia!!
ReplyDelete¡Gracias! Totalmente de acuerdo, después de tanto tiempo un año arriba o abajo no tiene importancia. :-)
DeleteYour Moroccan cushion is stunning! The color combination is fantastic and comes as a perfect décor for the armchair. Embroidery and stitching can sometimes be tedious and in the past - when I used to stitch often - I found myself taking lots of breaks from my projects so it is not curious that it took long time to finish it. You should be proud because you've done a fab job!
ReplyDeleteThank you! Those brown shades and the design (it reminds me of moorish tiles which still are traditional in my area) caught my attention at once. I had to stitch this, no matter how long it took! I'm very happy with the result and very proud that I accomplished it alone. :-)
DeletePues la verdad es que los seis años han merecido la pena, ¡porque te ha quedado un cojín precioso! Yo con el bordado he hecho algunas pruebas, pero ni de lejos algo tan complejo, aunque es verlo y me dan ganas de empezar uno. Me encanta el diseño y la combinación de colores, queda genial (sobre todo en el sillón tan clarito sobre el que lo has puesto). Lo de coser a máquina siempre se tienen un par de miedos y de fallos, yo la primera vez estaba segura de que me iba a coser un dedo, cuando es físicamente imposible! Pero en cuanto practicas un poco es fácil pillarle el tranquillo, y se hace todo tan rápido comparado con coser a mano que da gusto.
ReplyDeleteEstoy ya deseosa de ver tu próximo proyecto de bordado! Saludos!
¡Gracias! El cojín ya lo empecé con el sitio donde iba a ponerlo en mente. Así es mucho más fácil combinarlo todo.
Delete¡¡Sé que es físicamente imposible!! Pero es que esa aguja sube y baja a tal velocidad que cualquiera se fía, jejeje. ;-)
Besitos
pero que trabajazo!!!! Es una preciosidad pero no me extraña que hayas estado media vida para terminarlo, aunque el resultado lo vale!
ReplyDelete¡Gracias! Media vida no, pero casi... ;-)
DeleteQué currada! Y que paciencia tienes. Yo no puedo estar tanto tiempo en un proyecto.... bueno, de momento, je je, a lo mejor algun dia pueda.
ReplyDeleteFelicidades! Es muy lindo.
Todo es ponerse, no te creas. Al principio yo tampoco me veía y ahora cuanto más laboriosos son los proyectos más arriba me vengo.
Delete¡Muchas gracias! Un beso.
Wow I love the gorgeous cushion you made. It looks really nice on the chair. You are so talented! Hope you have a wonderful week.
ReplyDeleteJulie xo
Thank you Julie! I made it with that armchair in mind.
DeleteHave a lovely weekend!
Buf, cosa más maravillosa Y PRECIOSA!
ReplyDelete¡Gracias! Que me pongo colorá... :-)
DeleteI've broken quite a few needles over the years. It's part of the process. :-) Your cushion is amazing. I love the motif. Love the color scheme. Love that you have successfully finished. You're doing great! :-)
ReplyDeleteThanks! It was love at first sight for me. If not for that I would have given up long ago. ;-)
DeleteGlad to know breaking needles is a common issue and not a newbie mistake. It scares me though! I'm being very careful.
Quina pasada! T'ha quedat molt bé, una combinació molt bonica tant de colors com de brodat, val la pena l'espera ;-) Jo crec que no em veig en cor de començar un projecte així, potser el començaria i així quedaria. Més val no intenar-ho i amb el proposit d'any nou que vaig dir que intentaria acabar tot el que comencés abans de començar res més, cosa que no he aconseguit, tinc varis projectes començats... però els acabaré, un dia o altre ji ji
ReplyDeleteGràcies! Era un disseny preciós, quan el vaig veure sabia que volia un coixí igual per casa. :-)
DeleteClar que podries, tot és questió de posar-s'hi: no fa falta fer-lo d'una tacada (jo sóc el millor exemple!). Startitis em sembla que sofrim totes, jo la primera, jajaja.
Madre mía, vaya odisea!!!Pero lo importante es lo bonito que es!!!Precioso!!!
ReplyDelete¡Gracias! Soy un poco drama queen, no lo puedo evitar. ;-)
DeleteEs preciós! Tens tota la meva admiració!!
ReplyDeleteMoltes gràcies!!! Em faràs ficar vermella!
DeleteEnhorabuena por acabar tu cojin. El resultado ha merecido la pena. Te ha quedado precioso
ReplyDelete¡Muchas gracias! Un beso.
Deletemenos mal q lo terminaste ha merecido la pena te ha hecho sudar por eso es tan preciosisimo Felicidades pedazo curro
ReplyDelete¡Gracias! Sólo han hecho falta un poco de paciencia y ganas. ;-)
DeleteUn beso.
Menudo currazo! es precioso. Pero sí que es cierto que requiere muuucha concentración
ReplyDelete¡Gracias! Hasta que no desarrolle un superpoder para leer y bordar al mismo tiempo me va a seguir costando mucho terminar estos proyectos, jejeje.
DeleteThis turned out so pretty!
ReplyDeleteThanks for joining Cooking and Crafting with J & J!
Thank you, Jess! :-)
DeleteEs precioso,ha valido la pena terminarlo.Te felicito, un saludo.
ReplyDeleteMuchas gracias, Eva. Un beso.
DeletePrecioso el resultado. Coser y bordar tiene un toque "sanador". Concentrarse en un proyecto ayuda a dejar a un lado problemas y tristezas. Tampoco está mal tomarse el tiempo necesario (para curarse y para rematar proyectos). Me encanta el diseño de tu Moroccan Healing Proyect. Para siguientes curas o nuevos cojines ;) seguro que quedaría genial uno tipo azulejo Iznik. Un abrazo
ReplyDeleteEstoy totalmente de acuerdo contigo: nada como trabajar pacientemente con tus propias manos y ver cómo de la nada nace un objeto para sanar la mente. Me gusta el nombre que le has dado, Moroccan Healing Project. Tomo nota de la sugerencia para un próximo "hermanito" de mi cojín. ;-)
DeleteUn beso.
I love the cushion Alhana!
ReplyDeleteThanks for joining and sharing your talent with us at Cooking and Crafting with J & J.
It's always a pleasure to share my work with you guys.
Deletexo
Verás que la espera ha merecido la pena y que gusta mucho tu precioso cojín.
ReplyDeleteUn besazo.
Espero que sí. Besos.
DeleteEs precioso, ha merecido la pena ese pedazo de trabajo.
ReplyDeleteBesos
¡Gracias, Reme! La verdad es que estoy muy contenta con el resultado.
DeleteBesos.
¡¡Qué preciosidad!!. BESICOS.
ReplyDelete¡¡¡Gracias!!! Que me sonrojo. :-)
DeleteBesitos