Rare Disease Day


Hoy, al igual que hice hace cuatro años, no puedo dejar pasar este día especial sin escribir nada porque no se repetirá hasta dentro de otros cuatro. ;-) Hoy es un día raro. El día de las enfermedades raras.

No tengo ninguna enfermedad rara. En cambio estoy habituada a que familiares y conocidos me acusen de rarita. ¿Por qué ser diferente es malo? A estas alturas ya estoy habituada y no me incomoda (demasiado) así que voy a compartir tres de mis rarezas con vosotros.

1. Sinestesia

Synesthesic letter-line.png
Fuente: Kelley para Wikimedia Commons

Lo he comentado en alguna ocasión, soy sinestética. No es ninguna patología sino un rasgo, una forma de percibir sensaciones. Hasta hace unos dos años aproximadamente creía que todo el mundo "veía" cifras y letras con colorines y situados en cierta secuencia espacial. Siempre lo había asociado a que en la guardería nos enseñaron el alfabeto y los números con figuras recortadas en cartulinas de colores, me parecía que un recuerdo infantil había moldeado para siempre mi manera de pensar.

Pero no es así: asociar un signo a un color es el tipo más común de sinestesia llamado grafema-color. Lo cual no me hace un genio; molaría, pero no. Cuando veo un cartel con las palabras representadas con colores que no son "mis colores" me pone nerviosa. ¡Ese cartel no está correcto! De hecho, la imagen que ilustra el texto no está correcta para mí aunque sí para su autora.

2. Tripofobia

Pajitas de colores

No, no es fobia a las tripas, sino a los huecos o formas muy pequeñas y apretujadas (del griego τρύπα, agujero). Una imagen muy típica que no he tenido valor para colocar aquí es un panal de abejas o un girasol al que le han quitado las pepitas. Me.po.ne.muy.ner.vio.si.ta.

3. Fobia a las norias

Noria, Museo Alcantarilla.jpg
Rueda de Alcantarilla

Que yo sepa, es una fobia que no tiene término clínico. Les tengo auténtico PÁNICO a las norias, sean de agua o de feria, paradas o en marcha, secas o con agua. Son horribles. De pequeña lo pasaba realmente mal cuando íbamos a visitar unos parientes pues teníamos una bien hermosa a mitad camino, la cual podéis adivinar en la foto porque me niego a poner una vista completa. Pedía entre lloros que me avisaran cuando estuviéramos cerca del "monstruo" para esconderme. El miedo infantil nunca se fue por completo y aunque ahora no tiemblo de pies a cabeza cada vez que veo una el corazón me palpita a mil por hora y tengo que desviar la vista. Y no, nunca me he subido a ninguna ni he ido a visitarlas. Ni ganas.

Estas son mis rarezas. Tengo muchas más pero creo que es mejor parar aquí.
¿Cuáles son las vuestras? ¿Conocéis a alguien que haya nacido un 29 de febrero?

I couldn't resist writing something in such a special day today, same as I did four years ago, because it won't happen again for another four years. ;-) It is a rare day. Rare Disease Day.

I don't have any rare disease but on the other hand I am very used to be called a weirdo by relatives and friends. Why being different is bad? After so many years I don't get offended anymore —or at least not as often as I used to— so I will share three of my peculiarities with you.

1. Synaesthesia

Synesthesic letter-line.png
Source: Kelley for Wikimedia Commons

I have talked about it sometimes here on the blog, I am a synaesthete. It isn't a pathology but rather a trait, a sensorial experience. I discovered it two years ago. Before that I thought everybody else could "see" numbers and letters same as I did: coloured and placed in a certain spacial sequence. Back in preschool we were taught the alphabet with coloured cardboard figurines, I thought this was a faint memory that had taken root in my mind.

But it wasn't. Being able to link a letter or number with a colour is a form of synaesthesia called grapheme-colour. That doesn't make me a genius —would be pretty cool though. Whenever I see a banner with a coloured text which doesn't match "my" colours I get anxious. The banner is wrong! Same goes for the picture I posted here: it is wrong for me although is correct for the person who made it.

2. Trypophobia

Coloured straws

No, I am not scared of trips but of holes or small shapes very close together (from Greek τρύπα, hole). A typical image to illustrate this would be a honeycomb or a sunflower disk with seeds removed. It gives me the willies so I posted a milder one.
3. Water wheel & Ferris wheel phobia

Noria, Museo Alcantarilla.jpg
Alcantarilla Water Wheel

There isn't a clinical term for this phobia as far as I know. I have this totally injustified and obsessive FEAR of huge wheels, be it water or Ferris, still or in motion, dry or running with water. They are just creepy. When I was a little girl I had to pass by the one featured on the picture and teareyed I cowered to hide from the "monster" —of course I couldn't post a whole view of it because water wheel! I never overcame this childhood fear and even if nowadays I don't tremble when I see one I cannot help feeling uncomfortable and averting my eyes, with a racing heart. And just in case you were wondering, no, I never went up there or visited them. I don't have the time or the inclination.

So these are my rare traits. I have many more but I better stop here.
What are yours? Do you know anyone born on Februrary 29th?

14 comments

  1. Si, conozco a alguien que ha nacido el 29 de febrero, de hecho comparto cama con esa persona desde 1979... hoy cumple 16. Así que debo de ser muy rara, porque soy mayor que él, he tenido con él una hija que también es mayor que él, está otra vez en la universidad, hace muy poco que hizo la comunión... y está a punto de jubilarse... vamos que si, que tengo un marido que es "bisiesto", además de muchas otras cosas, la mayoría todas buenas.
    Rara no me considero, más bien muy normal, esa es una percepción subjetiva, vete a saber que piensa el resto (mejor no preguntar... a estas alturas de mi vida, cambiar es como una tarea difícil). Le tengo una fobia tremenda a los pájaros, no la supero, me dán miedo y mucho es que estoy consiguiendo bordar el Sal de Maja... por lo demás si no tocamos el tema de la comida... normal, soy muy normal, tremendamente normal... o no???
    Besos.

    ReplyDelete
    Replies
    1. ¡Lo de tu marido "bisiesto" es estupendo! Imagino que hoy lo celebraréis por todo lo alto, como corresponde.
      La fobia a cierto tipo de animales se lleva fatal porque están presentes en nuestro día a día. A mí tampoco me faltan pero he querido compartir las más "raras", ya que estamos con el día raro.
      ¡Eres tremendamente normal, claro que sí! A mí no sé por qué los demás me ven rarita, si yo me considero también de lo más normal. ¿Será que los raros son ellos? ;-)
      Besitos

      Delete
  2. Wow, I didn't know about some of those diseases. I usually don't know one phobia from the other unless I'm in a tight space, then I go crazy and break out in a sweat.

    I do know the fear of the ferris wheel, and there's a good reason I'm afraid of them. Long, long ago I rode a double ferris wheel with Goodman. I was young and stupid, I suppose. As soon as we were in the nose-bleed layer of the atmosphere he started rocking our cage. I begged him to stop, but he was having so much fun to seeing me hysterical he couldn't make himself stop. I wanted to die. He has paid the price, though. That was the last time I rode one with him. ;) I win.

    Have a lovely week!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Well, I don't know what will happen if I ever ride a Ferris wheel but I bet I'll faint. I never got close enough to feel tempted tough. Just the sight of them scares the hell out of me. Btw, I'm secretly glad you make Goodman pay. Go girl! ;-)

      One of this blog's readers lives in the town with the giant water wheel. I still haven't mustered up the courage to pay her a visit just in case that thing decides to break free from the screws and comes rolling to greet me. Or something.

      You too have a great week! :-)

      Delete
  3. Buaaaa!! Lo he flipado con la entrada, no conocía a nadie con ninguna de las tres "rarezas" por separado, así que imagínate con las tres juntas, nadie al cubo!!!
    Yo tonteo con la rareza sinestésica, porque hay nombre propios (no todos) que asocio con colores o texturas, aunque mi fobia más conocida es la que tengo a las hormigas en el interior de la casa (y vivo en el campo!!!), no puedo verlas ni en documental, si alguien quisiera torturarme solo tendría que obligarme a ver "Cuando ruge la marabunta".... brrrr... solo de pensarlo ya me dan escalofríos.
    Bueno, hay alguna más pero esta es la más gorda ;)
    Besos

    ReplyDelete
    Replies
    1. Uy, y eso que sólo he contado tres que si no... jajaja
      Tener fobia a los bichitos y vivir en el campo es lo peor porque los tienes por todas partes. Al aire libre me das más bien igual pero en el interior me pasa como a ti. ¡No sé cómo lo haces para sobrevivir!
      Besos, valiente. ;-)

      Delete
  4. Conocía la sinestesia, pero no a nadie que la padeciera. Las otras dos fobias no sabía ni que existían. A mí me dan miedo los perros grandes y las máscaras de me dan repelús (Me imagino en Venecia en carnaval y se me ponen los pelos de punta). Delante de esa noria paso yo a diario. Un beso.

    ReplyDelete
    Replies
    1. Pues yo tengo una máscara veneciana en casa, de ésas con la nariz alargada como el pico de un pájaro, que me trajeron de recuerdo. Pasar por delante de la noria todos los días para mí sería una pesadilla, lo pienso y noto como me empiezan a dar mareos... Menos mal que desde que hicieron el desvío de la autovía no la volví a ver nunca más.
      Un beso.

      Delete
  5. No conocía esas fobias, yo más por enfermedad tengo ansiedad social, me aterra hablar con desconocidos, o frente a varias personas y por eso muchos dicen que soy rara. (al menos empiezo a supearla y ya soy capaz de comentar en las redes😌

    ReplyDelete
    Replies
    1. ¡Ay! Esa es terrible, también la sufro, no creas. Tener que ir a cualquier establecimiento no habitual o hacer una llamada telefónica se convierte en toda una proeza. Afortunadamente con el pc no tengo problemas si no imagina, ni habría podido crear este blog. ;-)

      Delete
  6. Happy Rare Disease Day! Yes, I wore my blue pin today. :-)

    I learned some new things about you. All of them are very interesting. Have you ever read a book called "A Mango Shaped Space?" This is where I first heard the term synesthesia. I had not heard of the other two phobias. I am proud of you that you shared this piece of your world with us as well as dared to insert images to explain them as well. xoxo

    ReplyDelete
    Replies
    1. I haven't heard about the book but I just added it to my Goodread's wishlist —I'll have to read it in English since it seems it wasn't translated into Spanish so I hope it's easy enough for me. I find synaesthesia a very intersting trait, somehow it makes me dream and helps me compose "pretty" words arrangements. ;-)
      xoxo

      Delete
  7. M'ha semblat increïble això de la fòbia a les nòries perquè per a mi són totalment hipnòtiques. Les puc estar mirant durant hores!!! Les fòbies tenen això, el que pot ser fantàstic per uns pot ser horrible pels altres. Tinc la sort de no tenir-ne cap, tot i que les papallones me les miro amb certa distància, encara que mai saps si de cop i volta en tindràs alguna, oi? I ja he llegit això de que no t'encanta parlar amb desconeguts. Tranqui, que quan ens coneixem ja parlaré jo, que és una de les meves "virtuts", jajaja!!!

    ReplyDelete
    Replies
    1. Jo reconec que poden ser boniques però per mi no deixen de ser un artefacte enorme i monstruós. Pots parlar tot el que vullgues! Amb els amics sóc molt parlanxina, el problema és que amb els desconeguts semble un pardal asustat, jajaja.
      Besets

      Delete

Gracias por tu comentario y por tu visita. ♥
Thanks for your comment and for stopping by.